bibl3lo proponuje: Jerzy Jarniewicz – „To to”
To było to popołudnie, kiedy spadło słońce,
właśnie to, takie złote i żywe, i żądne, że
myślałbym, że potrwa, ale pode mną
zrobiło się nic, jak wtedy, gdy przestajesz
mówić i wracamy do siebie, i tylko po to,
by się nawzajem przekonać, że do siebie już
nie ma. Przekłuj palcem, tę noc popołudniową,
pod jej skórą może być rój pszczół, z których
każda może nas użądlić, z których każda
oby zrobiła to jak najszybciej.
